Ahmet Talimciler-Taraf
Bir ülke düşünün ki her fırsatta en yetkili ağızlardan ‘futbola siyaset karışmasın’ lafları işitilsin ama buna karşın futboldaki siyaset ya da siyasetin içindeki futbol alabildiğine geniş bir yer kaplasın. 3 Temmuz süreci ile birlikte ülke futbolu ile siyaset arasındaki ilişkinin bütçe görüşmeleri sırasında nasıl olup da biraraya geldiği örneğini hep birlikte yaşadık. Galatasaray futbol takımının Şükrü Saracoğlu Stadyumu’nda kupasını alabilmesi için Başbakan’ın arandığı günler çok geride kalmış değil ya da Başbakan’ımızın ‘kişiler ile kurumların ayrılması gerektiği’ şeklindeki açıklamalarını hatırlıyoruz. Futbol sahalarının toplumsal hayatın bir minyatürü olduğunu sık sık hatırlatıyoruz ve bu durum Türkiye’de öylesine rahat bir biçimde karşılık buluyor ki çoğu zaman ülke gündemini futbol sahaları üzerinden kolaylıkla takip edebiliyoruz. AKP ile Cemaat arasında yaşananların ‘şike süreci’ üzerinden futbol sahalarına aksetmesinin ardından Fenerbahçe Kulübü Başkanı Aziz Yıldırım’ın açıklamaları son dönemin moda sözcüğünü kullanacak olursak oldukça manidardır. Yargılandığı dönem boyunca politik bir figür hâline dönüşen Aziz Yıldırım’ın, Yargıtay kararının ardından kamuoyu ile paylaştığı metin dikkatle incelendiğinde yine benzer ifadelere başvurmakta olduğu görülmektedir. Posta gazetesine verdiği röportajda “Bu operasyonu Cemaat yaptı ama hükümet de sorumludur. Şüphelerim var ve soruyorum; son kararı veren Yargıtay 5. dairesi ‘paralel devlete’ mi bağlı yoksa Türkiye Cumhuriyeti’ne mi? Özellikle son kısmını Cemaat yaptı diyemiyorum” ifadelerini kullanıyor.
Önümüzde aylarda üç kez seçim sürecini yaşayacağız ve bu süreç içerisinde hiç kuşkunuz olmasın bir futbol takımı Fenerbahçe ve onun destekçileri olan taraftarları ön planda yer alacaklar. Fenerbahçe taraftarlarının takımları ile kurmuş olduğu bağlantı adeta Fenerbahçeliliği bir ‘üst kimlik’ gibi yaşamalarına ve kulüplerine olan bağlılık düzeylerinin diğer takımlar ile karşılaştırıldığında farklı bir biçimde tezahür etmesine yol açıyor. Bu duruma şike süreci boyunca vurguda bulunan Aziz Yıldırım, kulübü ve onun taraftarlarından oluşan kitleyi, ülkemizin ‘yıkılmayan son kalesi’ şeklinde konumlandırmıştır. Futbola olan ilgileri Başbakan’la kıyaslandığında daha düşük seviyelerde bulunan muhalefet liderlerinin, şike sürecinde ve Yargıtay’ın kararı sonrasında doğrudan taraf olmaları dikkat çekiciydi. Aynı şekilde AKP kurmayları da yaşanan gelişmelerde kendilerinin herhangi bir şekilde sorumlulukları olmadığını, tek suçlunun Cemaat olduğunu ısrarla vurguluyorlar.
Böylesine politikleşen bir futbol ortamında neler yaşanabilir? Hiç kuşkusuz futbolda gerilimin artacağı, tribünlerde daha fazla politik sloganların yer bulacağı bir döneme gireceğiz. Futbolun politizasyonundan en çok gerçek futbolseverler zarar görecek ve futbolun güzellikleri yerini ne yazık ki şiddet, gözyaşı ve çirkinliklere bırakacaktır. Bu yapıdan nemalanmak isteyen kim olursa olsun zararlı çıkacaktır ama olan da yine futbolun kendisine olacaktır.
