Ben İzmirliyim. En yoğun duygularımı, doğup büyüdüğüm bu kentte yaşadım. Futbolu da İzmirde sevdim. Sn. Atilla Gökçenin yazısı için tıklayın. Ben İzmirliyim. En yoğun duygularımı, doğup büyüdüğüm bu kentte yaşadım. Futbolu da İzmirde sevdim. Alsancak Stadında Kızılyıldız - İzmirspor maçını izlemek için kuyruklara giren, kalabalıkta ezilme tehlikesi atlatmış, üst baş , ağız burun perişan halde nasılsa tribünde bir yer bulabilmiş talihli bir ortaokul öğrencisiydim... Hayran olduğum ilk yıldız, Yugoslav takımının kalecisi Beara idi... Sonradan Lefterlerin, Metinlerin, Kadri Aytaçların, Şenol - Birolların oynadığı maçları da Alsancakta izledim ilk kez.Zamanla asıl kahramanlarım, Göztepeliler oldu...Ezbere sayabilirim, Fuar Şehirleri (sonradan UEFA) Kupasındaki o unutulmaz Atletico Madrid galibiyetini yaratıp hepimizi sevinç çılgınlığına garkeden kadroyu:Ali - Mehmet, Çağlayan - Hüseyin, B.Mehmet, Nevzat - Nihat, Ertan, Fevzi, Gürsel, HalilTeknik Direktör : Adnan Süvari.Göztepe, o yıllarda - ligdeki pozisyonu ne olursa olsun - Türkiyenin en iyi futbol oynayan ekibiydi... Zaman zaman ligin zirvesine çıkıyor, ama orada uzun süre tutunamıyordu. Kendi evinde uğradığı 5 gollü Ankaragücü yenilgileri de bende şöyle bir izlenim yaratmıştı: Bu takım iddiayı değil, futbolu seviyor... Keyifle oynuyorlar... Kaybettikleri zaman dünyanın sonunu görmüyorlar. Kazandıklarında da dünyayı yeniden keşfetmiyorlar... İzmirdeki yoğun rekabet ortamında onlar daha farklıydılar... Altay, Karşıyaka, Altınordu, İzmirspor bir yanda, Göztepe başka bir yandaydı.Bir zamanlar Türkiye Liginin tozunu atan İzmir takımları, ülke genelinde çirkinleşen rekabet ortamından en büyük payı alarak, birbirlerini düşman konumuna sokup dışlayarak birer birer küçüldüler, birer birer düştüler...En hızlı düşenlerden biri de Göztepe idi.Göztepe yeni sezonda Üçüncü Ligde mücadele edecek... Tutunabilirse ne ala... Tutunamazsa, amatör lige dönecek.İzmirli dostum Cenap Adaş da benim gibi bir Göztepe sevdalısı... Çocukluğunda en sevdiği giysinin, annesinin titizlikle arayıp bulduğu orijinal sarı - kırmızı kumaşlardan özenle diktiği 9 numaralı Göztepe forması.Bugünlerde Cenap Adaşın canı sıkkın...Bir Göztepelist üyesi olarak, kulübün genç yöneticilerinden Tolgay Okumuşun taraftar sorularına verdiği yanıtlardan biri, onu çok üzmüş. Okumuş, soruları yanıtlamaya şöyle başlıyor:- Öncelikle şunu söylemeden geçemicem ......daki (..) benzin istasyonunu eski ksk (Karşıyaka) yöneticisi İ.Y. işletmektedir. Oradan benzin almamanızı tavsiye ederim!Cenapın dediği gibi... Göztepeliler, Tolgay Okumuşu herhalde Karşıyaka düşmanlığını körüklemesi ve camianın iletişim organında anlamsız çağrılar yapması için değil, Göztepeye hizmet etmesi için seçti...İşin daha da dramatik yanı, Tolgay Okumuş, benim sevdiğim ve değer verdiğim bir meslektaşımın oğlu...Hiç değilse babasından gördüğü - öğrendiği o sportmen davranışları kendi hayatına taşıyabilseydi, diye düşünüyorum.Taraftarlık ve rekabet kavramlarının ne kadar kirlenip zehirlendiğini, tribündeki karşıtlıkların hayata da nasıl hoyratça taşındığını görerek üzülüyorum...İzmir futbolunun neden gerilediği, Süper Lig haritasından İzmirin nasıl kopup düştüğünü merak edenler için bu örnek iç acıtıcı ve gerçek.Cenap Adaşa diyeceğim şu... Keşke çürük bir dişi söküp atmak kadar kolay olsaydı...Futbolda ruhlarımızı temizlemek artık o kadar zor ki!