2002-2003 Sezonu

İnadına Göztepe
Hasan ELidemir
Göztepe ile 30 dakika çok güzeldi. Sağlı sollu ataklarla rakip ceza alanını abluka altına alan sarı-kırmızılılar birçok gol pozisyonu üretip, golü de bulmayı başardı. Şok golü yemesine rağmen herkes inandı ki, bu Göztepe Kocaelispor'u yener... Ama ne var ki golden sonraki birkaç dakika sonunda Göztepe'nin direnci kırıldı, ayarı bozuldu. Pas yüzdeleri düştü, dağınık ve şuursuz ataklarla rakibi cesaretlendirdi ve ortaya bu yenilgi çıktı. Göztepeli futbolcu şunu çok iyi bilmeli. Gol atacaksın, belki de yiyceksin ama hiçbir zaman oyun disiplininden kopmayacaksın. Eğer Göztepe yediği golden sonra kontrollü ve akıllı oyununu sürdürebilseydi şimdi ne Kocaelispor'un zaferini, ne de azalan umutları yazacaktık.
Kaçan balık büyük olur. Paniğe gerek yok. Ligde 9 final haftası var. Göztepe, kalan maçlarda Göztepe gibi oynamalı. Üç puanlı sistemde her an her şey değişebilir. Maçlar önce beyinlerde kazanılır. Her maç kazanılabilir, yeter ki inanın. Unutmayın inanmak, başarmanın yarısı demektir. Maçtan sonra gördüğüm manzara gerçekten çok anlamlıydı. Takım lig sonuncusu Kocaelispor'a yenilmiş, ama stat etrafında kaşkol satan esnafın yüzü gülüyor. Göztepe'nin genç taraftarları herşeye rağmen Göztepe kaşkolu alıyor. Bu sevgi yaşanır, anlatılmaz. Bu sevginin bir adı var. İnadına Göztepe... Bunları niçin yazdım? Göztepeli futbolcu da üzerine giydiği formanın değerini bilmeli ve ona layık olmalı. En azından kendisi için oynamasa da o genç insanlar için oynamalı... Amatör gibi yürekli, profesyonel gibi akıllı oynayacaksın. Herşeyden önce mesleğine saygı duyacak, formanı seveceksin. İşte o zaman başarırsın.
Size Kocaelispor'a yenildiniz diye değil, Göztepeli gibi oynamadığınız için kızıyorum.
Karamsarlık
Süleyman Alasya
Kocaelispor Teknik Direktörü Güvenç Kurtar'ın maçtan sonra yaptığı değerlendirmede şu sözler çok dikkatimi çekti, "Göztepe neden bu kadar karamsar? Benim 21 puanım olsa, şimdiden kurtuldum diye ilan ederim. Basında, bu maçın kaybedilmesi halinde her şeyin biteceği yolunda haberler okudum. İzmir basını mı böyle değerlendiriyor?"...
Bu sözler kulaklarımda hep yankılandı. İlk yarıda neredeyse teslim olmaya hazır Kocaelispor önünde kendisini bu kadar baskı altına alan Göztepe, hiç bir şey üretemediğini acaba farketti mi? Bir futbolcu tıklım tıklım dolu tribünlerin tezahüratına rağmen rakibe pas atıyorsa bunun sorumsuzluktan başka nedenleri olmak zorunda. Rakip baskısı, tribün baskısından çok Göztepeli futbolcuların kendi kendilerini baskı altına aldığı da bir gerçek. O baskı sanki oynadıkları rakibi unutup, bundan sonraki maçlarla ilgili düşünceler taşıyan beyinlerin umutsuzluğu na mı dönüştü?
İlk dakikalarda ve Şenol'un gölünden sonra basın tribününde hakim düşünce, "Göztepe fark yapar" oldu. Ama oyunu neredeyse rakip yarı alana taşıyan ve Tayfun ile Şenol'un orta yuvarlağın rakip alandaki diğer yarım dairesine kadar çıktığı bir baskı tablosu sergileyen Göztepe, Kocaelispor'un kontratakla yarattığı riskleri gözden kaçırdı.
Göztepe'nin asıl sorunu orta sahasındaki dengesizlikti. Mkhalele, Tunç, Ercan topu rakibe atma, takım arkadaşını oyundan düşerecek paslar konusunda yarışır gibiydi. Kocaelispor kalesinin önünde yaratılan pozisyonlarda topa yükselen onlarca kafanın hiçbiri topla buluşmazken, sonunda Ercan ve Didava'nın topsuz kafa tokuşturması hastanede bitti. Ama rakibin oyununu bozma yeteneğiyle tanıdığımız Cumhur'un oyuna alınması gecikti. Tunç'un gününde olmayışı ve Mhkalele'nin yetersizliği orta saha aksiyonunu Göztepe'nin aleyhine dönüştürdü. Mehmet'in ilk yarının 20 dakikasında sergilediği oyunun dışında oyuna katkısından bahsedebileceğimiz kimse biraz Şenol, biraz Cem Baki olabilir.
Aslında Göztepeli futbolcuların hepsine hak veriyorum. Çünkü Kocaelispor'an 6 puan önde olmasına rağmen sadece bir sıra üstünde yer almanın stresine zor katlanılır. Dikkat edin ligin en tepesine kadar alt alta hiç bir takım arasında altı puan fark yoktu. Göztepe işte bu şansı kullanamadı. Ama daha şansı var.