2002-2003 Sezonu

Mutlu Başlangıç
Sinan genç
İki sezon önce yine Elazığ Atatürk Stadı'nda, yağmurlu, fırtınalı bir gündü. Göztepe, ligin son, ama en anlamlı maçına çıkmıştı. Göz-Göz, o maçı üç farklı skorla kaybetseydi, Altay-Konya maçında ister Altay, ister Konya üç farklı kazansaydı, Göztepe şampiyon olamıyordu. Tayfun, böylesine zor bir maçta golünü attı, Göztepe Elazığ'da şampiyonluk turu attı. Göztepe'nin o günkü Elazığ macerası, mutlu sonla bitmişti. İki takım, üç yıl sonra bu kez farklı bir ligde, Süper Lig'de Elazığspor'a konuk oldu. Takım kaptanı, yine Tayfun'du. Göz-Göz'ün amacı, yine galibiyetti, ama bu kez olmadı. Çünkü karşılarında, kendisi gibi kazanmak zorunda olan bir rakip vardı. Bir puan da olsa, kar elbette... 0-0'lık sonuç, Göztepe için mutlu son değil, mutlu başlangıçtı.
Göztepe, galibiyeti kaçıran taraftı. Korkmadan oynadı, rakibini sıkıştırdı. Gole çok yaklaştığı anlar oldu. Bir penaltı pozisyonu vardı ki, hakem Cüneyt Çakır ve yardımcısının oradaki penaltıyı görememesi, akıllara zarar birşeydi. Ercan, ceza alanının içinde yere indirildi, ama hakem olayın, çizgi dışında olduğu görüşündeydi. Kader, ağlarını örmüştü bir kere... Göz göre göre Göztepe'nin puanları elinden alındı.
Kazanmak için riske de giren Göztepe, sergilediği inançlı mücadeleyle önümüzdeki haftalar için umut verdi. İnanıyorum ki, bu hırs ve azim, sarı-kırmızılı takımı güzel günlere götürecektir. Bora, her zamanki gibi kalesinde başarılıydı. Tayfun, Sinan, Şenol, Elazığ forvetiyle aslanlar gibi boğuştu. Orta sahada görevini yapmayan kimse yoktu. Forvette Zafer ve Ercan, skoru değiştirecek golü veya golleri atamadılar, ama onlar da çok çalıştı. Göztepe, Kurtuluş Savaşı'nı kazanacağının sinyallerini Elazığ'da verdi. Fedai'nin aslanları, bu onur savaşında herkesin hesaplarını alt üst edecek. Çünkü bu takımda savaşın kazanılacağına inanmayan tek kişi dahi yok.