2001-2002 Sezonu

ANILLARA SELAM
Sinan Genç
Kırın kalemleri, yırtın kağıtları, atın hesap makinalarını, çıkartın bayrakları...
Gün Göztepe'nin günüdür...
Gün sevginin, alın terinin, emeğin, inancın günüdür... Artık kabus dolu dakikalar yok. Artık gelecek var, ümit var... 14 Haziran, nasıl Göztepe'nin kuruluş günü ise 27 Nisan da, Göztepe için kurtuluş günü, yeni bir dönemin başlangıcıdır. Ne mutlu "İzmirliyim", ne mutlu "Göztepeliyim" diyene... Dün İnönü Stadı'nda maçı izlerken, nedendir bilmem, dört yıl önce trafik kazasında yaşama veda eden, genç taraftar Anıl'ın, arkadaşına yazdığı duygusal mektubu hatırladım. Anıl duygu dolu satırlarında, "Acaba Göztepe'yi 1.Lig'de görebilecek miyim?.. Üç büyükleri yenen Göztepe hayal mi?" demişti. Anıl Göztepe'nin iki şampiyonluğunu ve Süper 1.Lig'de kalışını göremedi. Dilerdim dünkü Beşiktaş maçında Anıl da olsaydı. Olsaydı da, Beşiktaş karşısında hiç ezilmeyen, futboluyla devleşen, golleriyle kazanmayı hakeden Göztepe'yi, Beşiktaşlılar'ın bile ayakta alkışlamasını, görebilseydi...
O Majdan, o Mkhalele, o Mehmet, o Mustafa ve diğerleri yüreklerini nasıl ortaya koydular... Teknik Direktör Ümit Kayıhan'ın dediği gibi; Aslana sormuşlar, "Boynun neden kalın" diye, o da "kendi işimi kendim görürüm" demiş ya... Dün de Göztepe, kendi işini kendisi gördü. Hem de yıldızlar topluluğu Beşiktaş'ı İnönü Stadı'nda yenerek. Hem de tam 31 yıl sonra tarih yazarak.
Zaferin kahramanı tabii ki futbolcular, ama asıl kahraman taraftar. Hala iddia ediyorum, bu taraftar olmasa, bu Göztepe ligde kalamazdı. Onbinlerce Anıl'a teşekkür...
Ellerinize sağlık Ümit Kayıhan, Şakir Özkayımoğlu, Mustafa Fedai, Hüseyin Yenikaya... Emeği geçen herkesin eline sağlık.
Çile Bitti
Sanlı Sarıalioğlu
Beşiktaş irtifa kaybetti; Zaten maçtan daha çok tribündeki o çilekeşleri izledim. İlginç mesajlar, sloganlar, taşlamalar ve haşlamalar; "Yenilsen de yensen de, taraftarın seninle". Bu tezahürat doğrusu çok hoşuma gidiyor. Taraftar bunu bir kez daha kanıtladı. Bu arada, Erman'ın Ankara'daki o muhteşem (!) kafa vuruşu, protesto edildi. Ve Erman'a veda mektubu yazıldı. Asper'e yediği gollerden sonra bile onay verildi. Gelecek sezonun kadrosuna ismi kazındı. Nouma'ya, Amokachi'ye, Madida'ya, Metin-Ali-Feyyaz'a sevgiler gönderildi. İnönü'de nostalji rüzgarları esti. Eskiler anıldı, sahadakilere, "Hey gidi hey, nerede o günler" denildi. Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul-zurna az. Artık bunu da anlamayan varsa, pes doğrusu.
Stavrum'u hüzünle izledim. Bu adamı nasıl bulmuşlar, nasıl getirmişler, doğrusu hayret. Avrupa'nın gözünü çıkartmışlar. Aslında hüzünle seyrettiğim sadece Stavrum mu? Kalacak olanlar ve gidecekler o kadar açık ve net ki. Vah benim Karakartalım vah, ne hallere düştün. Top tutmasını bilmeyen, iki metreye pas veremeyen oyuncular topluluğu. Neyse ki, yönetim ve Sinan da bu gerçeği çok net bir biçimde görüyorlar. Hatalar, günahlar ve işte sonuçlar.
Göztepe'yi gönülden kutluyorum. İdman rahatlığında oynadılar, kolay bir galibiyet aldılar. Maçın bitimine 15 dakika kala stadı terkettim. Beşiktaş'ın perişanlığını daha fazla izlemek istemedim. O ızdıraba, o işkenceye tahammül edemedim. Çok şükür, İstanbul'da çile sona erdi. Beşiktaş'ın bu yenilgisine ve ortaya koyduğu ilkel futbola Beşiktaşlılar adına çok ama çok sevindim.