Süleyman YENGİL
Bir lig düşünün.
Belki bulunduğu ülkenin en üst ligi değil ancak, ligde bulunan şehirleri ve nüfuslarını dikkate aldığımızda toplam seyirci potansiyeli Avrupa’nın birçok ülkesinin nüfusundan fazla.
Bolu,Malatya,Eskişehir,Giresun,Adana,Manisa,Şanlıurfa,Sivas,Denizli,Samsun,Balıkesir,Elazığ,Mersin ve İzmir…
Ve düşünün ki, böyle potansiyele sahip bir ligin maçlarını, özetlerini siz izleme şansı dahi bulamıyorsunuz.
Şükür ki; yılmadan, usanmadan,üşenmeden tatilini yarıda kesip, otobüs-feribot-uçak biletini maç saatine göre ayarlayıp ya da hafta sonu tatil dönüşünü maç saatine denk getirerek dönmek üzere ayarlayan bir taraftarımız var.
Hemen şunu söylemek istiyorum ki; gelmeyenler çok şey kaçırdı.
Ben, son beş hatta belki de on senede böyle bir Göztepe maçı izlemedim desem yeridir.
Belki bir Hatayspor maçı. (İzmir’de oynanan Play-off rövanşı)
Hiç abartmadan söylüyorum takımımız adeta bir İngiliz Premier lig takımı edasındaydı.
O lig için söylenen çok sevdiğim bir söz vardır;
‘Peşinizden iki pitbull kovalıyormuş gibi koşmazsanız, bu ligde yeriniz yok’
Bizim oyuncularımız da tıpkı böyleydi;
Koştu,mücadele etti,tekmeye kafa uzattı,bastı,aldı-verdi, çabaladı…
Sezon başlamadan, takım kurulurken sence takım nasıl olacak diye soranlara Avrupa Şampiyonası’nın da etkisiyle şöyle cevap vermiştim.
Geçen sene Belçika gibiydik;
Kadroyu isim isim incelediğimiz zaman her isim dikkat çekici, kariyerli, kağıt üstünde rakip takım taraftarını ürküten…
Ama isminin hakkını vermeye geldiği zaman sahada ya hiç olmayan ya da maç seçip keyfi olursa oynayan…
Belki dedim bu sene İzlanda ya da Galler gibi oluruz.
Daha az dikkat çekici isim, ama daha mücadeleci, daha yırtıcı, daha çabalayıcı bir takım…
Konuşmak için erken ancak sanıyorum böyle bir takımın temellerini atmışız.(en azından çabamız bu yönde olmuş)
Eksiklerimiz yok mu, elbette ki var.
Kalkıp takımı 2.haftadan şampiyon ilan etmek gibi bir düşüncem yok. Ancak azim, hırs ve mücadele gücü bana ilerisi için çok büyük umut verdi.
Tabii ki lig uzun bir maraton ve biz çok iyi mücadele etsek dahi karşımıza harici bedhahlar çıkacaktır.
Bazı takımlara Belediyelerin desteği, bazılarına siyasetçilerin ve hatta bakanların desteği, borçların affedilmesi vs vs.
Eee dahili bedhahlarımız da zaten bize yetiyor…
Düşünün, Altınordu bizim maçımız ile birlikte üç maç İzmir’de oynayacaktı. İlk maçında berabere kalmış bir takım ikinci maçında beraberlik için yerden kalkmıyor. Kusura bakma da senin demek ki şampiyonluk ya da lige çıkmak gibi bir amacın yok. Amaç bağcıyı dövmek.
Bir de yerel siyasetçiler ve yazarlardan gerekli desteği alamadığımız düşünülürse makas daha da açılıyor.
Bakın, zaten bu takım geçen sene ve ondan önceki senelerde içeride oynadığımız maçlarda yerde yatan futbolcular ve onlara müsamaha gösteren hakemlerden, taraflı-yandaş yönetimlerden, siyaseten alınan atama kararlarından ve sonuçlarından yeterince çekti.
Bazı spor yazarları; Bari siz hakkımız olanı aldığımız zaman bir ‘helal olsun’ demeyi çok görmeyin. Muhalefet yapmış olmak için muhalefet yapmayın.
Sevgili siyasetçiler, Belediye başkanları, iş adamları, yöneticiler; Biliyoruz çok zor ama(!) İzmir’in üst liglerdeki bu iki takımının maçına bari gelerek destek olun…Adı üstünde bu bir İZMİR derbisi.
Bu maç taraftar olarak da çok güzel bir mesaj verdik.
Maçın gerekli yerlerinde gerekli tepkileri çok güzel verdik, maç 91.dakika 2-2 olmasına rağmen itici güç olup kendimiz dahil bütün futbolcularımızı kazanmaya inandırdık.
Her dakika lay lay lom tezahürat yerine gerektiği yerde ıslık, gerektiği yerde yuhalama, gerektiği yerde de vurucu bir tezahürat vardı.
Bu atmosferi Doğanlar’da yaşamak gerçekten keyifli olacak.
Sahada lakabı ‘Şeytanlar’ olan takımı, oyuncularımız adeta oyunlarıyla, şutlarıyla taşladı.
Her maç bu şekilde birlik ve beraberlik içinde olarak biz de karşımıza çıkacak olan diğer saha dışı şeytanları takımımıza ve camiamıza destek vererek taşlayalım.
Bu sene, o sene olsun…
