Bu bayram beklediğim haberler gelmedi. Arefe günü yazmıştım Kulüplerimiz eskiden olduğu gibi toplu olarak yaşlılarımızı ve sevgiye muhtaç çocuklarımızı ziyaret etsin, yaşamı paylaşsın diye.
Ama nafile...
Paylaşmayı bilmeyen, sevgisiz bir toplum olduk. Yabancılaştık birbirimize, hatta yabanileştik.
Bu yabancılaşma ve doğal sonucu paylaşmayı bilmeme derdinden musdarip olan yalnız ben değilim. İzmir Gücü Spor Vakfı (İZVAK) yöneticileri de şikayetçi. Son toplantıda, yönetim kurulu, başta Erdoğan Tözge isyanlarda.
Kulüplerin birlikte kurduğu, güçbirliği oluşturmaya çalıştıkları tek adres İZVAK’ta kulüp başkanları tam kadro hiçbir toplantıda bir araya gelemiyor. Doğal olarak fikirleri paylaşıp, proje üretip, tek yumruk olamıyorlar.
Onlar bir arada olamayıp güçsüz kalınca İZVAK yönetimi bir yıldır yollarına güller serdikleri Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nu da toplantılara konuşmacı olarak getiremiyor.
Gelmiyor başkan...
Toplantıda kulaktan kulağa söylenenlere göre kulüpler para ister diye kaçıyormuş sayın başkan!
Kusura bakmayın ama bütün başkanlar o toplantılara katılmak zorunda. Kulüp başkanları birlikteliklerini sağlayan İZVAK’ı baştan aşağı yenilemeli, güçlendirmeli. Yeniden yapılandırıp Türkiye’ye örnek bir vakıf yapmalı.
İzmir’in başkanı Aziz Kocaoğlu da gelmeli. Fikirlerini paylaşmalı. Para isteniyorsa şayet onu da vermeli. Vermek zorunda. İzmirli, ürettiğini istiyor. Kendi parasından hak ettiğini istiyor.
Başkan Kocaoğlu, tek şart koyabilir, “Bu kaynağı, profesyonel takım için değil, amatör branşlar, altyapı ve tesisleşme için kullanın. Gençlere yatırım yapın.” Doğru olanı da bu. Ama tekrar ediyorum bu paylaşımı göstermek zorunda.
Çünkü paylaşım yalnız seçim zamanı kulüplerin atkılarını boynuna takıp ziyaretlerde bulunup, şirinlik yapmak değildir.
Barış Yengiloğlu-Milliyet-15 Eylül 2010