Her sezon öncesi olduğu gibi günler yine geçmek bilmiyor.

Dost meclislerinde muhabbetlerin baş konusu yine arma. 29 Ağustos

Çorum deplasmanı hazırlıkları var inceden. Tarihler ayarlanıyor. Eşe

dosta haberler salınıyor. Tayfalar mailleşiyor , telefonlaşıyor. Organizasyonlar

kotarılmaya başlanıyor. Takvimden giden her yaprak sevgiliye bir adım

daha yaklaştırıyor arma sevdalılarını. Çorum’a gidemeyecek olanlar

eğer İzmir’de yaşıyorlarsa Gebzespor maçına göre ayarlıyorlar

işlerini , mesailerini.

Hissetmek herkeste çok farklı. Ama kadın erkek , büyük küçük

demeden sarıyor bedenleri ve ruhları bu sevda ateşi. Her nereye gidilirse

gidilsin sanki bir fetih coşkusu içerisinde atkılar taşınıyor , bayraklar açılıyor.

Güneş her nereye doğuyorsa orada GÖZ-GÖZ çekiliyor.

Erkekler egemen bu gün tribün kültürüne. Tribünde bayan olmak zor.

Deplasmana giden kaç bayan vardır acaba bizim tribünlerde ? Ben inanıyor

ve biliyorum ki onlar da erkekler kadar heyecanlı ve sevdalılar. Onlar da aynı

heyecanı , hem de küfürlerle kirletmeden , komplekslere girmeden , kasmadan , kırmadan dökmeden yaşıyorlar. Her gittikleri yere gururla götürüyorlar armayı.

GÖZTEPE dedikleri zaman dünyanın öbür ucunda hemen bir ilgi yoğunluğu

oluyor. Birkaç kelime bilenler hemen efsaneden bahsediyor. Arada bir iki kişi

karşı taraftaki dostlarımızdan dem vuruyorlar. Ama en zevklisi ise bilmeyenlere

anlatmak efsaneyi. Özellikle de Türk olmayanlara.

Dünyanın öbür ucundan 29 Temmuz akşamı telefon açtığında bir kız

çocuğu babasına nasılsın iyimisin demeden önce şunu soruyor :

“ Baba ! Fikstür çekildi mi ? İlk deplasman neresi ? İçerde ne zaman

kiminle oynuyoruz ? Bu arada sen nasılsın? J)

ZAMAN MEKAN TANIMAZ BU SEVDA. HER NERDE İNSAN VARDIR VE

GÜNEŞ DOĞAR ORADA ARMA VARDIR.

SAYGILARIMLA…

NE OLURSA OLSUN GÖZTEPE’MİZE BİRŞEY OLMASIN…

MUSTAFA DALYANOĞLU…