Bu konuya kafa yormak gerekirse basittir aslında yanıtı. İnsanın iç güdüsel durumu tuttuğu iki takımdan birinin daha güçlü olmasını istediğindendir. Bu güç de her yıl ikinci takımının şampiyonluk mücadelesi içinde olması kişiyi mutlu eder ki, bu da ona futbol alanında güven tazeler. Sadece bir takım tutanların durumu farklıdır. Gönül verdiği takımın ligde şampiyonluk şansı epeyce azdır. Zira bu üç İstanbul takımının şansları kadar hiç değildir. Zaten bu alanda çarpıcı sonuçlar da ortadadır. Bu durum da futbol tutkunlarını bazen diğerlerine oranla sinirli yapar ki, hiç de olumlu bir sonuç değildir. Belki de insanlarımızın büyük çoğunluğu tek takım değil de iki takıma gönül vermeleri bu gerçektendir. Bir de dayısının ya da babasının tuttuğu takıma gönül vermek vardır ki, bu da doğal bir sonuçtur. Ya da; İstanbul kentinin diğer şehirlerden özellikle de teknik alanda epeyce ileride olmasından bu üç takım yararlar sağlamıştır.  Zira uzun yıllar önce ki, o dönemlerde televizyon yoktu. O süreçlerde bile Galatasaraylı, Fenerbahçeli ve Beşiktaşlı futbolseverler bu ülkenin her köşesinde vardı. Bunun da en önemli nedeni yazılı ve sözlü basının (Yayın) merkezinin İstanbul olmasıydı. Yerel basın ise (İzmir, Ankara, Adana ve Bursa) dışında iddialı olmamakla birlikte ulaştığı okuyucu sayısı çok azdı. Önemli yayın organlarının merkezi olan İstanbul’un bu avantajlı durumundan bu üç kulüp taraftar sayısı bakımından epeyce öne çıktı. Ve uzun yıllar daha bu sayısal üstünlüğün devam edeceği de söylenebilir. Zira İstanbul dışında futbol alanında yaşam mücadelesi vermeye çalışan şehir takımları (Eskişehir, D.Bakır, Antalya gibi) yanında aynı şehrin (Altay, K.Yaka, Göztepe) gibi  takımların yaşam biçimi oldukça farklılık sergiliyor. Detaylara inmeden ama çarpıcı gerçeklerle yüz yüze bulunan futbol alanındaki bu mücadelenin içinde yer arayan şehirlerin ileriki dönemlerde ciddi adımlar atması kaçınılmaz görünüyor. Ya da medya üstünlüğü içinde bulunan İstanbul’un bu üç kulübü bünyesinde tutması ve ona hayat sunması doğallığını koruyacak ki bu iyice belli oldu. Kısacası her futbol düşkünü iki takımın peşinde kendini oyalarken, şu yaşadığımız şehrin insanları olarak bir türlü çıkışı yapamıyoruz. Bazen de yapsak bile ne kadar başarabiliriz diye düşünüyorum. Çünkü bu alanda İzmir’in yönetici şansızlığı bir türlü bitmiyor.