Çok uzakla gitmeye gerek yok. Bugün Bank Asya’da iddialı iki takımımız Karşıyaka ve Altay şöyle bir on yıl öncesinde 1.Lig’de rekabete eden iki takımımızdı. Sonra arkasından Göztepe 1.Lig’e çıkarken diğerleri teker teker bir sıra aşağıya indi ve ardından Göztepe de 2.Lig yolcusu oldu.
İzmir’de bir ara 2.Lig’e oynayan beş takım vardı ve bu beş takım mücadele ederken, o dönemin Bucaspor Başkanı Yusuf Muhafız, “Yahu biz bu beş takımdan bir tanesini şampiyon yapamazsak yuh olsun bize” demişti de eleştirilmişti. Ama o sezon şampiyon çıkmadı o beş takımın arasından.
Ardından gelen yıllarda Altay’ı 1.Lig’de bir Antalya deplasmanında düşerken gördük. Sonra yeniden toparlandı Altay yeniden çıktı ve sonraki sezon bir İstanbulspor deplasmanında yine veda etti.
Sonra Göztepe’nin o enteresan merdiven basamaklarından iner gibi taaaa! Amatör Küme’ye gelişine kadar inanılmaz bir gaflet ve delalet ve hatta hıyanet içinde izledi İzmir. Ve göz göre, göre İzmir futbol mezarlığı haline geldi. Hedef Süper Lig’di ama kıskançlık, çekememezlik ve “Ben kalayım o düşsün” egoizmi, sonunda yoğun bakıma düşmüş kulüpler topluluğuna çevirdi İzmir’i.
Eskiden 1.Lig yazarıydık. Yurt dışındaki arkadaşlarımız arar, “Senin Londra, Frankfurt baskısında haberlerini okuyorum” derdi. Şimdi 2 ve 3.lig maçlarıyla yetiniyoruz. 2.Lig’in önce A ve B diye ikiye bölünmesiyle açık bir 2.Lig ve örtülü bir 3.Lig senaryosu beni ilgilendirmiyor. Bugün İzmir 2 ve 3.Lig’dedir. Gerisini anlamam. Gazete sayfalarına bakarsanız çoğunlukla 3.lig haberleri okursunuz.
Demokrasinin bir sürü tanımı vardır. Ama bir tanesi çok hoşuma gider. “Demokrasi, ne kadarına layıksanız, ne kadarını hak ediyorsanız o kadarı gerçekleşen bir şeydir.” Galiba futbolda da öyle. Demek ki İzmir bu kadarına layıkmış. Bundan başkası da elinden gelmiyormuş. Elit tabakanın boy gösterebileceği en iyi vitrinlerden biridir futbol. Yazık İzmir’in futbol vitrini karanlık. İnsan ister, istemez Yusuf Muhafız’ın o sözünü anımsıyor.
