Koca Kaptan "Gürsel Aksel" her karşılaşmamızda "Yahu Buda şöyle oturup seninle İnciraltı'nda bir ufak içemedik" derdi.
Hiç içemedik o ufağı! Denk gelmedi ya da çok şeyde olduğu gibi ıskaladık o dünya güzeli insanla bir kaç saatlik doyumsuz birlikteliği...
Sayın Bülent Buda'nın Göztepemiz ile ilgili bir yazısı daha....... Elinde bidon yakıt kuyruğunda bir teknik adam! Rizeliler "Hocam yapma ne olursun" diyorlar. O, şaşmaz direnci ile her işini kendi yapmayı bilmiş, adamlık anıtı aldırmıyor.
İnsan kuyruğunda sırasını beklemeye devam. Sonra o patlama! Yıldızlara yükseldi Gürsel Abi.

Yakışıklı, sevgili kaptanım
Hiç aklımdan çıkmayan insanlar oldu. İyi ki oldular. Onlarla çoğaldım, zenginleştim. Seyfi Abi'nin (Talay), Emin Abi'den kaleyi teslim aldığı günü anımsarım.
Talebe Çayırı, Altay ile özel bir maç. Kahverengi kaleci kazağı, başında kasket. Ne de yakışıklıydı sevgili kaptanım benim.
Cengiz Kayalar, Turgay Meto, ben. Çok keyif alırdı üçümüzü evinde yedirip içirirken...
Sabahat Yengemiz, sardalya tavanın yanına çoban salatayı hazırlarken, hiç yüksünmezdi, hep sevinçliydi bizlerle birlikte.

Onları çok özlüyorum
Bir zaman Talebe Çayırı'ndan Güzelyalı'ya indi Seyfi Abi. Öyle istedi Eşrefpaşa'nın ilahları! Anlatırdı Gürsel Abi'nin, Nevzat'ın, Halil'in, tüm Göztepe'nin onu ne denli sevecen kucakladıklarını. O da bizleri anlatmış onlara.
İzinli günlerimizde giriştiğimiz sıkı, rakı şarap söyleşilerini. Sonra Seyfi Abi söyledi. Meğer onun anlattıklarından sonra Gürsel Abi merak eder olmuş bizim muhabbetleri.
Oysa sahada da konuşurduk rakip halimizle. Fener'deydim. İstanbul'da Göztepe ile oynuyorduk. Koca Kaptan, her zamanki yenilgiyi kabullenmeyen yapısıyla, esip gürlüyor çevresine.
Bir ara "Kaptan niye kendini bu kadar yıpratıyorsun" dediğimde, "Ne yapayım Bülent, elimde değil" demişti. Onları çok özlüyorum.
Onlar Gürsel Aksel, Seyfi Talay, doyamadıklarımız... Öksüz bırakılan sevinçlerimiz.