Bu kentin futbol potansiyeline damgasını vuran iki takımdı KSK ve Göztepe. Açıklaması zor, tanımlanması olanaksız bir nefret girdi iki takımın arasına yıllardır. Her iki kulübün yöneticileri zaman, zaman barış çubukları tüttürüp, dostluk tabloları sergilese de- ki İskender Mesudiyeli döneminde KSK yönetimi, Göztepe’yi konuk etmiş ve karşı sahilde ikinci kez buluşup, fasıl yaparak karşılıklı oynamışlardı- geldiğimiz nokta hala birbirine düşman iki taraftar grubu ve takımlardan biri 3.Lig, diğeri Lig A’da.
Süleyman ALASYA Yenigundeki yazısı Temcit pilavı gibi sürekli vurguladığım; 1980’deki KSK-Göztepe maçında kırılan seyirci rekoru benim çıkış noktam. Bu rekabet her iki takımın rakibinden daha iyi olması için farklı bir yarışı getirmişti. Takımların camia büyükleri, yöneticileri transferden, hedefe kadar hep rakibe göre davranıyor, bir birlerinden futbolcu kaçırıyor ve birbirlerini yenmek için çabalıyordu. Göztepe iyi transfer yapsa, Selçuk yaşar KSK için kesenin ağzını açıyor, statlar tıklım, tıklım doluyor ama olay falan çıkmıyordu. Sonra 1980 yılının 12 Eylül sabahı ülke, Edirne’den Kars’a kadar yeniden biçimlendirildi. Öyle bir biçimlendirildi ki, koltuk değnekli demokrasiye geçildiği günlerde bile politikacıları kurtaran tek şey, FUTBOL oldu. Birden bire futbol rekabeti, siyasi rekabetin önüne geçerek “kafasına vura, vura” yaratılan yeni toplum statlara yönlendirildi. O zamanlar, “Katil iktidar” diye bağıran zindana atılırken, “İ….. hakem” diye bağırarak deşarj olan yığınlara izin verildi bir anlamda. Faklı renklerin taraftarları birbirlerine sopayla saldırdı. Ülkeyi yönetenler kızar gibi davrandı ama sevindiler. Çünkü o sopaları alıp, mutfaktaki yangın için yollara dökülebilirdi o kalabalık. İşte bunu önlediler. Futbol tarihimizin en kara lekesi, “Siyasi şike” bile yaparak, futbolu kışkırttılar. İşe KSK ve Göztepe’nin birbirlerine sergilediği “Nefret uygarlığı” tohumları bu günlerde atıldı. Eskiden sağcı, solcuyu, solcu da sağcıyı yok etmeye çalışır ve yaşam hakkı tanımayan bir ideoloji güderdi. Aynı şeyi, futbola kaydırıp hedef şaşırttılar önce. Bir jenerasyon sonra da ortaya sadece kandırılmış ve renk aşkına silah bile çeken fanatizm doğdu. Rakip yok edilmeliydi. Onun başına gelen her kötülük sevindiriciydi. Yani Göztepe 3.Lig’e düşünce, KSK bir ağalık havasına bürünecekti. Ne oldu? O rekabet gidince işte kentin durumu ortada. Şimdiki gençlerin bunu anlaması zor. Ama birbirlerinden nefret ediyorlar. Aslında iki takımın rekabetinin bu kentin en büyük futbol potansiyelini oluşturduğunu hesaplayamıyorlar. “Onlar düşsün, biz kalalım” dediler de ne oldu. Şimdi her ikisi de başka liglerde, başka gruplarda. Ben dünkü maçın Denizlispor’la değil de Göztepe’yle olmasını dilerdim. O zaman Alsancak Stadı’nda iğne atsan yere düşmezdi. Yıllar önce bu iki takımın gruplarını ayıranlar İzmir futboluna büyük kötülük etti. O rekabet sürseydi iddia ediyorum, bugün her iki takım da Süper Lig’eydi. Ama bunu anlamak için 1980’den beri olanları çok iyi anlamak gerek. Not: 1980’deki, seyirci rekoru 12 Eylül darbesinden önce kırılmış ve kimsenin burnu bile kanamamıştır. Şimdi iki takımın taraftarları arasında çıkması muhtemel olaylardan korkup, statları nezarethaneyle çevirenlere duyurulur