Farkında mısınız bilmem, ama Göztepe zaten sizindir. Ama bir dönem, bir kuruluşun desteğiyle, karşılıklı bir çıkar ilişkisinde teliyle, duvağıyla çıktığı yolculuktan geriye döndü. Sn. Süleyman Alasya'nın Haberekspres'teki yazısının Zaten siz olmasaydınız, ne Göztepe, ne de reyting ve tiraj uğruna kurulan şirketler olurdu. Asıl amaç, bu kentin en kalabalık taraftar kesiminde, herkesin evine hergün girip çıkmaktı bir kaç kuruş karşılığında. Yani sizdiniz önemli olan Göztepeliler. Gittikçe artan bir potansiyel ile tribünleri doldurmanız, onbinlere gazete satmayı hedefleyen bir kuruluşun kulübünüze destek olurken gündemi belirlemek ve kalıcı olmak planlarını çok suçlamayın. O destekler sadece sporu kalkındırmak için mi verildi sanıyorsunuz? Siyasi mitinglerde bile oluşması zor bir Göztepe selini kim görse, iştahı kabarır. Kimi oy kaygısıyla elinde Göztepe bayrağı, cebinde para ile reyting aldı. Kimi sizi ürettiği yayının tiryakisi yapmayı hedefledi, kimi zengin olup çekti gitti. Ne oldu şu anda? Herkes hevesini alıp, açtığı yara ile bırakıp gitti Göztepe'yi. Aslında size gevrek satan simitçi bile zengin olur. Önemli olan tüketim.
Dün İskender Tuğsuz ve arkadaşları aranıza indi şeref tribününden. Şimdi içinizden çıkmış yönetecilerle başbaşasınız. Bu tecrübe aslında iyi bir derstir. Göztepe bir kültür olarak yaşamını sürdürecekse, şampiyonluk, galibiyet, yenilgi, Süper Lig hiç önemli değil. Maçın eleştirisini diğer meslektaşlarıma bırakıyorum, ama İzmirspor'da Yılmaz, Göztepe'de Faruk, Mustafa Ceviz ve Serkan Reçber'i zevkle izledim. Galibiyete ulaşınca geri çekilmenin faturası, maça ağırlığını koymaktan daha zor ve önemli. Dünkü maçta hem İzmirspor, hem Göztepe adına bu düşünceyi izledik.