Göztepe'yi dünden bu güne anlatabilmenin bir kaç sayfa ile mümkün olmayacağını yazımın başında ifade etmek isterim. Bu nedenle de yazımda, Göztepe'mizin birinci lige veda edişi ile, tekrar aynı lige dönüşü arasındaki dev:reyi kısa ancak, ana hatlarıyle belirtmeye çalışacağım (77-78 şampiyonluğunu anlatan Mehmet Ali Okumuş ve Tayyar Özdemir'in yazdığı Şampiyon Göztepe kitabı'ndan Başkan Orhan Daut'un giriş yazısı) Göztepe'miz 1976- 77 futbol sezonunun son maçı olan Ordu da .oynadığı Orduspor maçıyla., son üç yıldır kılpayı, devam imkanı bulduğu birinci lige veda ediyordu. Bu veda hiç te hak et:mediği şekildeydi; Futbolumuzun çiııkinlıiikler simgesi, şikelerin kurbanı olarak...
Göztepe'miz işte, böyle ikinci lig takımı olmuştu. Yanlız Göztepe'liler değil, futbolseverlerin büyük kısmı üzgündü, buruktu ve gözleri dolu dolu içine sindiremediği bu "acı sonu" mutlu sonla yani, tekrar birinci lige dönüş hırsını ve hıncını yüreğinde alev, alev duyuyordu.
Göırev başında olan yönetim 'kurulunun, üzüntü ve ızdırabı dıaha büyüktü. Bütün iyi niyet, iyi gayret ve engin ,mesailerine rağmen Göztepe'nin tarihinde.ikinci lige düşüren başarısız kişier o1arak geçiyorlardı. Acıların ve ızdırapların en büyüğüydü bu... Oyleyse, bu acı ve ızdırabı nesiller boyu çekmek yeri, haysiyet ve gururlarının adını "Göztepe" koyan yönetim kurulu arkadaşlarımla işe tekrar inatla ve hırsla devam etmeye karar verdik.
İlk iş, iyi biır planlama yapmak ve hedefi yanlışsız tayin etmek için yılların, koca Göztepe'nin niçin bu duruma geldiğine iyi teşhiste koymak gerekiyordu. Ve teşhisimizi de koymuştuk.
1)Uzun yıllardır kulübümüzün maddi ve manevi yükünü çeken kişilerden olu§ıması, haklı olarak kendilermde yorgunluk, bezginlik, usanma ve hatta ümitssizlik yaratmıştı.
2. Son üç yıldır kümeden kıl payı kurtulmamız yeni kişiler o1sa bile, teknik heyette panik ve korku hakim oImuştu.
3. Futbolcularda genel bır isteksizlik, mesuliyetsizlik hatta ruhsuzluk belirtileri gözle görıilür şekildeydi.
En önemlisi de;
4. Son yıllarm zinciirleme başarısızlığı kulübümüzün en büyük gücü ve desteği olan taraftarlarımızı küskünlüğe, kızgınlığa ve ilgisizliğe sürüklemişti.
İşte, teşhisimiz bu dört noktada toplanıyordu... Yönetim kurulu arkadaşlarımla mutlu sona erişebilmek için önce kendimizi maddi ve manevi her tıürlü feda:karlığı yapabilecek ne pahasına olursa olsun "şampiyon" olunacaktır fikrine herkesten önce gönülden inanacaktık. Bu inançiçinde yetenekli teknik adamları bulacak, kulübe yararlı bulmadığımız futbolcuları acımasızca satacak ve şampiyonluk ipini göğüsleıme inancını duyan ve Göztepe'mize yakm olabilen yeni futbolcular transfer edecektik. Ve işte bizler de ilk iş olarak bunları yaptık.
Artık takım da hazırdı. Şampiyonluk hedefine "Doğru" yola çıkmak gerekiyordu. Fakat bu yolumuzun virajlı, derin ve uçurumlu oluşu kazasız, yapayalnız yürümemize engel oldu. Öyleyse mutlu sona ulaşan yolun kazalarını ve acı süprizlerini gözönüne alarak tüm Göztepe'lilerle birlik ve beraberlik içinde olmak gerekiyordu.
Kızgın, küskün, ilgisiz olan taraftarlarımıza yeni bir ümit, yeıni bir hırs yeni bir heyecan verrmek gerekliydi. Onun için sezon başmdan itibaren kavgamızı büyük ve geniş tutarak, tüm Göztepe'lileri bu kavganın içine çektik. Ve bunun sonucu ki, tüm camia engin bir coşku, büyük bi:r heyecan, yüce bir renk sevgisiyle gönül gönüle ve omuz omuza yolumuzu bilerek bir yıldır devam eden üzüntülerimizin, sıkıntılarımızın, burukluklarımızın ve ezikliklerimizin 28 Mayıs 1978 Pazaır günü sevinç gözyaşlarımızı boğarak yok edişimizin büyük "mutluluğuna" ulaştık.
Selam sana muhteşem Göztepe'li...
Sevgi sana. yüce Göztepe...Orhan Daut Kulüp Başkanı