Sevgili günlük,
Hatayspor maçının yıkımı tüm taraftarımız ve camiamız üzerinde şüphesiz ki çok büyük oldu.
Nasıl olmasın ki?
Bir mucizeyi gerçekleştirmek üzere iken direkten döndük.
Öyle bir şey olmalıydı ki; yeniden inanmak, yeniden bağlanmak, yeniden umutları yeşertmek lazımdı.
Tam o sırada Mehmet Sepil ismi çıktı karşıma.
Gündem birden değişti.
Kimdir, ne iş yapar ,kalacak mıyım,gidecek miyim derken;
Hüseyin Altınbaş’ın başlattığı tesis hamlesinin mutlu sona erdirilmesi hepimizi sevince boğdu.
Hem Türk futbolunun efsane camiasının artık bir taşınmazı vardı
Hem de benim futbolcularımın kamp yapabileceği, maça hazırlanabileceği bir ortam.
***
Yapılan transferler, Alsancak stadı tercihi, kombineler derken gümbür gümbür bir ses olmaya başladık yeniden.
Ama sevgili günlük, birden şemsiye sanal rüzgar yaratanların etkisiyle sanki terse döndü.
Meğer dışarıdan ne çok sevmeyeni varmış bu camianın.
***
Önce Hatayspor, Mersin İdmanyurdu’na verilen cezaların kaldırılması ile ümitlendik.
İlk maç dışarıda ama belki içerideki ilk maçta bizim de cezamız kalkar dedik.
Hayır dediler.
Size yok!
Neyse diye düşündüm, seyircili seyircisiz önce deplasman galibiyeti sonra içeride bir galibiyet falan derken;
Alsancak’taki ilk seyircili maçta, satacağımız daha fazla kombine ile yıkarız ortalığı dedik.
Yok dediler, yıkamazsınız.
Bir şey yıkılacaksa biz yıkarız, o da stadyum olur.
Yıllardır orada duran stadyumun, ligin başlamasına haftalar kala yıkılma kararı alındı.
Halbuki tüm planımızı programımızı ona göre yapmıştık. Hatta kombine satışlarını bile
***
Neyse dedik, taraftarımız büyük güç
İçeride Atatürk yaparız, dışarıda gider seyircimizle güzel bir deplasman yaparız bir şekilde çözeriz.
Yaparsınız ama ancak 70 kişi yaparsınız dediler
Neden ki diye sorduk
Eee kontenjan o kadar dediler.
Sanki Ankara'da başka stadyum kalmamış gibi, gidip en ucube stadyuma maçı verdiler
Bu stadyumda maç oynanabiliniyorsa, biz de Gürsel Aksel için mi başvursak günlük?
Hadi dedik az seyirci de olsa destek destektir.
Sonra birden ondan da vazgeçtik dediler, almıyoruz sizin taraftarınızı.
***
Ben ki;
İstanbul takımının formasını giyerken İngiltere,Almanya hatta politik gerilim varken İtalya’da bile taraftarımız önünde maça çıkabilmişken kendi ülkemiz sınırları içerisinde bir dudaktan çıkan iki kelamla başkente gidip taraftarımızın maç izlemesi yasaklanıyorsa buraya daha ne yazayım günlük?
Manisa’da, Soma yararına yapılan maçta sahaya dakikalarca su şişesi yağıyor, futbolcular birbirinin üzerine zıplıyor, kasıklarını gösteriyor da yaptırımlar bizlere ‘küfür’ gerekçesi ile verilen cezaların çok uzağında kalıyorsa; sana daha ne anlatayım günlük?
Ülkenin başkentinde maça gitmek isteyen 70 kişinin can güvenliği sağlanamıyorsa, biz bu ülkede neden emek sarf ediyoruz günlük?
Biliyorum
Dilin olsaydı da susardın günlük.
Cevap veremiyorsun belki bunlara, ama biz bunların hepsinin sorusunu sahada sormaya yemin ettik günlük
Bilmem anlatabildim mi.
Haydi kal sağlıcakla,
Pazar günü akşam galibiyetin yazısını yazmak üzere diğer sayfanda görüşürüz...
Süleyman YENGİL
