Sinan Genç-Yeni asır
Bugüne kadar ne babayiğtler geldi geçti de Göztepe'den 'tesis yapacam' deyip yapamadı... Kimileri tribünlere oynadı, söylerken bile inandırıcı olamadı, kimileri de bir arsaya çıkıp bol bol fotoğraf çektirip voltaladı. Kimilerinin vakti olmadı, kimilerinin nakti... Kimileri iyi niyetle gitti işin üstüne ama bürokrasiye takıldı, kimileri de topu taca attı. Velhasıl 89 yıllık hayali gerçekleştirmek yıllarca "Göztepeliliği" tartışılan sonra alıp bohçasını kaçan Altınbaşlara nasip oldu... Sonuçta bu işi başaran Altınbaş'lartı ama tamamlamak Mehmet Sepil'e nasip oldu... Niye yalan söyleyeyim yıllarca birçok meslektaşım gibi tesis yalanlarına alet edilen ben Urla'daki tesislerin açılışına giderken bile hala o tesislerin yapıldığına inanamıyordum. Üzerine ayağına basmadan da inanmayacaktım. Ama 89 yıllık rüya gerçek oldu. Evet, 30 yıldır başkalarının yalanlarını yazan ben Göztepe'nin Urla'daki tesislerindeydim. Ayaklarım Göztepe'ye ait yere basıyor, gözlerim o topraklar üzerinde yükselen tesislere bakıyordu. Evet, rüya değil gerçekti. Tıpkı 92 yaşında olmasına rağmen İstanbul'dan kalkıp gelen Bülent Eken gibi, Türk futbolunda Göztepe formasıyla destanlar yazan efsane takımın yıldızları Nevzat Güzelırmak, Nihat Yayöz, Mehmet Işıkal, B.Mehmet, Fevzi Zemzem, Nihat Yayöz, Ertan Öznur, Özer Yurteri, Cenap, Ceyhan ve Ahmet Cücen gibi. Tesislerin açılışında onlarla fotoğraf çektirdim. O tarih olmuş efsanelerle... Göztepe'nin unutulmaz takımının yıldızları sarı Adnan, Bayram, Fatih, Cüneyt, Can, Alpaslan, Fatih, Birol, Şahinoviç gibi gerçekti. Benim gibi o tesislerin topraklarına basan 1999-2000 sezonunda Göztepe'yi 18 yıl sonra Süper Lig'e çıkartan golü atan Hasan Çelik'te vardı ona o gol pasını veren Ceyhun'da. Rize'nin gollük şutunu çizgiden çıkartan Kural'ı da gördüm, Nail'i de, Günal'ı da. Ve gerçekten 'Göztepeli' diyebileceğim birçok futbolcu gözümün önünde gülümseyen gözlerle maziyi selamladık. Sadece onlar mı? Göztepe'de bende öylesine derin izler bırakan yöneticiler vardı ki görüş alanımda. Erdem Yücel'de, Coşkun Gencerler'de, İbrahim Ethem Çağlar'da, Bülent Maro'da, Esat Ünlü'de, Faruk Şamlı ve Fatih Dalan'da (şimdi yönetici) hepsi oradaydı ve çok mutluydu. Muhabirlik dönemimde takımın teknik direktörlüğünü yapan ve birçok anıyı paylaştığım Fatih Terim de geldi açılışa ama kalabalıktan ne ben görebildim onu, ne de 'sizi hoca görmek istiyor' diye çağrılan onun takımının futbolcuları... Aramızda olmayanlar vardı. Onu düşündüm. Keşke o destanların yazarı Adnan Süvari kendi adına yapılan bu tesisleri görmüş olsaydı ne kadar mutlu olurdu değil mi? Ali Artuner, Hüseyin, Çağlayan Derebaşı, Sedat Çağlayan, Ali İhsan Okçuoğlu ve ebediyete kavuşmuş Göztepe'nin diğer büyükleri... Büyük başkan Bülent Özkul, kulübün tarihine tanıklık etmiş kulüp müdürleri Esat Özbenlikan ve Nezih Altıok...
O gün bir gazeteci gibi değil, bir Göztepeli gibi taraftarların arasına sızdım. Onlarla birlikte tezahüratlara katıldım, şarkılar söyledim, Göz-Göz çektim. O gün ben Göztepe rüyasının tılsımından kendimi alamadım. O gün sadece hayalleri gerçekleşen biri değil, her gülüşü burham burham Göztepe kokan hatıralar içinde uçan bir kelebek gibiydim. Sağol Altınbaş, sağol Mehmet Sepil ve her kim varsa bunları bize yaşatan hepinize gönülden sağol... Ne diyelim. Herşey hayal etmekle başlar, belki bir gün Göztepe adında bir stadında içinde bunları yaşarız. Ben artık inanıyorum, neden olmasın?
