Televizyonda Fenerbahçe - Beşiktaş maçı var.
Ertesi gün Turgutlu - GÖZTEPE maçı için Turgutlu'ya gideceğiz. Babam maça beni götürmeyeceğini, olay çıkabileceğini söylediğinde çok üzülmüştüm. O yaşlarda bir tek bunları kafaya takıyorsun. Keşke o gece ki tek üzüntüm o olsaymış demiştim yıllar sonra.
Yalandan FB- BJK maçını da izliyorum. Çok net hatırlayamamakla beraber evde misafir de vardı sanırım. Maçın 90. dakikasında hakem kaleyi karşıdan gören tehlikeli bir yerden BJK lehine serbest vuruş verdi. Topun başına Sergen Yalçın geldi. Sergen tam topa vururken ev telefonumuz çaldı. Babam telefona cevap verdiğinde Sergen'in vurduğu top gol olmuştu.
Ömrüm boyunca birazdan alacağım haber yüzünden bu golü hiç unutamayacağımı düşünmemiştim. Babam ayaktaydı ve oturdu. Gözleri dolmuştu. Bize doğru döndü ve ATALAY ölmüş dedi. İlk defa bu kadar sevdiğim, yakın olduğum birinin ölüm haberini almıştım. Uzun bir süre ağladığımı hatırlıyorum. Hala aklıma geldiği anda gözlerim boncuk boncuk oluyor.
Antalya' da 20.000 kişi Rize maçından önce dakikalarca ATALAY BURAYA YUMRUK HAVAYA diye bağırırken, Rize taraftarının Kim ulan bu Atalay ? Gelse de sussa şunlar bakışlarını hiç unutamam. Keşke gelseydi de sussaydık. Dakikalar sonra sanki gelmişcesine OLEY OLEY OLEEEEY !!
ve arkasından ATALAY ÖLMEDİ KALBİMİZDE YAŞIYOR !
Gözlerimizde yaş, kalbimizde sızı UNUTMADIK SENİ !
Nur içinde yat Ağabey.
Onur Gözümoğulları
