Geçen Sene Bu Zamanlar;
29 Ocak 2012 Pazar gününün son saatleriydi…
Ev sahibi taraf olup tribünde deplasman yaşayanlar, evlerine galibiyet sevinciyle döndüler...
Maçı protokol tribününde seyreden kulüp yöneticilerimiz ve kimi taraftarlarımız, tahminen maçın kritiğini yaparak evlerine döndüler...
Maçı televizyonlarının başında seyredenler, zaten sıcacık evlerindeydiler ve en fazla kanal değiştirmek için rahatlarını bozdular...
Kameraların kapanmasına, stadın ışıklarının sönmesine rağmen bırakın evlerinin yolunu tutmayı, kendilerine ayrılan tribünlerden dahi çıkartılmayan insanlar da vardı…
Hoş, o insanlar maçın başlamasından saatler önce ‘kapatılmıştı’ o tribünlere…
Adeta ucube olan bir statda, gayri insani şartlarda saatlerce o soğukta beklemek zorunda kalan BİZLER maç bitiminden sonra bile zorla alıkonulmaya devam ediyorduk hala...
Gecenin ayazında Atatürk Stadı'nda sadece BİZ ve ONLAR kalmıştık...
BİZ; puan kaybına karşın tribün baskılarına ve yasaklarına inat tribün kültürünü bir kere daha ülkeye göstermenin haklı gururunu taşıyan Göztepe taraftarıydık...
ONLAR; giydikleri üniformadan, ceplerindeki rozetten ve kimlikten, ellerindeki cop ve kalkanlardan aldıkları güçle taraftara güç gösterisi hazırlığında olan bu devletin kolluk güçleriydiler...
Gece ayazdı ve sessizdi...
Geceyi ONLARın bu ülke insanı üzerinde çokça denedikleri saldırı aygıtlarının ışıkları aydınlatıyordu sadece...
BİZ artık iliklerimize işleyen soğuğa türlü yöntemlerle direnmeye çalışırken, ONLAR hummalı bir hazırlık içindelerdi…
Yapılan hazırlıklar, BİZLERİN ya da müsabakanın güvenliği için değildi…
Az sonra yaşanacakları tahmin etmek hiç de zor değildi…
Birkaç telaşlı diziliş provasından sonra, karar vermişlerdi nasıl bir koridor oluşturacaklarına…
Vakit gelmişti…
3000’e yakın Göztepe taraftarının çıkışı için tek bir kapı açtılar…
İçinde cezaevi ya da askeri darbe dönemi anılarının da olduğu bir roman kitabının kahramanlarıydık sanki…
Kapıdan çıkanlarımızı aldılar koridorlarına…
Az sonra o koridora alınacağını bilerek bekliyorduk sıramızı…
Evet, geçen sene bu saatlerde ayaz ve sessiz gece de İzmir'de Göztepe taraftarları yoğun polis şiddeti altındaydı, işkencedeydi...
Sıra dayağı ve küfürden geçip gidebilenlerimiz de oldu, gecenin ilerleyen saatlerine kadar karakollarda sabahlayanlarımız da…
Bir insan olarak, onurumuzu ayaklar altına alan bu işkenceye sessiz kalamazdık ve kalmadık…
Bir avuç da olsak, yapılanların hesabını sormak istedik…
Ama her zamanki gibi hukuk aslına uygun tecelli etti…
Bir kere daha hukuk ve yargı ONLARın hukuksuzluklarını örten kalkan oldu…
O kalkana sığınanların icraatleri de devam etti bu şehirde ve ülkede…
Belki o gün hesabını vermekten ‘kurtarıldılar’ ama inanıyorum ki, yaptıkları yanlarına kar kalmayacak…
Gün gelecek, devran dönecek işkenceciler ve insanlığa karşı suç işleyenler elbet hesap verecek…
Unutmadık, unutmayacağız!
Devrim Cem
