2002 - 2003 Sezonu

Hepinize merhaba arkadaşlar. Bundan böyle sezon boyunca bir aksilik çıkmassa içerideki maçları, maç sırasında gözden kaçırdığımız ayrıntıları gözlemlediğim kadarıyla sizlere taraftar gözüyle aktarmaya çalışacağım. Kısacası sizlere bir de benden maçı dinleyin diyorum.
Gelelim çok şeyler beklediğimiz İstanbul maçına; O gece doğru şeylerin yanında yanlışlarda yapıldı en önemlisi en çok isteğimiz olan gece maçı nihayet gerçekleşmiş oldu. Küfürsüz nefis bir tribün vardı maç sırasında. Bunlar hep doğrulardı. Yanlışlar! Hani Alsancağı dolduracaktık? Niye spor sırasında siyaset yapıyoruz? Niye aramızda kavgalar çıkıyor? Unutmayalım arkadaşlar biz ikinci sezondur Süperligdeyiz ve burada oynuyoruz. İkinci ligde değil. Karşımızdaki takım Kütahya değil, Merinos değil, Mersin değil, yavru bizans. Bu kadarcık nasihat olacak yani.
Sahaya girdiğimde takımlar ısınıyor baktım Fedai yine takımın başında anlatıyor da anlatıyor. Tam bir amatör ruhu sonra içeri girerek profesyonelliğe ilk adımını atıyor. Bizlerin çok sevdiği bölüm başlıyor futbocularımız birbiri ardına şut çekiyorlar hepsi bomba gibi. Yaşasın demek takım iyi. Rachid öyle şutlar çekiyorki sormayın gitsin ağlar yırtılacak. Maçta ikinci yarı Rachid kale önünde topla buluşuyor tribünler ayakta hadi oğlum vur şuna.. hayır pas yapıyor pozisyon bizlerle birlikte ölüyor. Rachid oğlum hani maç öncesi şutların? Çık dışarı akıllan.
Maçın ilk yarısı herkes bir hoş. Futbolcular kadar bizlerde ilk yarı boyunca stadta kaç tane lamba var onları sayıyoruz. İstanbulspor tavşan kaç yapıyor. Dakika 43 Kasap Niyazi Miki'nin ensesine indiriyor, Miki yerde herkezde bir koşturmaca İstanbul'un yedekleri bile orada yani durumun vahim olduğu anlaşılıyor bizim topçular gitmiyor. Bir ikisi hariç. Arkadaşlar allah rızası için bir bakın yahu ne olmuş. O da bizim canımız ciğerimiz. Devre oluyor Miki Beyin kanaması geçirmiş deniyor. Eyvah! Sahaya gidip görevliye soruyorum Beyin travması. Allaha şükür beyin kanmasına göre daha iyi.
Katil Musa'nın düdüğüyle ikinci yarı başlıyor. Sanki Alsancak'ta ortalık dahada aydınlandı. Herhalde lambalara ilave geldi. Göksel, Cüneyt, Cumhur presler, ortalar kıran kırana. Geldi gelecek bekliyoruz ama bizimki zor geliyor. İstanbul inliyor. İstediğimiz bir gelse ardından iki ve üçte gelecek ama Katil Musa'nın aklına 85 nci dakikadan sonra sarı kartlar geliyor. Yanımdaki kardeşim Telefonunu bana veriyor abi bunu cebine koy yoksa Musa'nın nokia 7650'si olacak. Tayfun ben daha tutamayacağım deyip beklenen gelmeyi ayağını uzatarak yapıyor. Heryer şenlik, herkez kardeş, Yerim değişmiş. Neredeyim ben? Katil Musa'nın düdüğüyle maç bitiyor. Bir puan çok iyi puan. Yenilmezliğimiz beş maçtır devam ediyor. Kapalı ve açık hep bir ağızdan; Eşkiya takımı buraya getir. Açık söyleniyor; Gitmiyoruz!
Trabzon maçında buluşmak üzere.
Sedat Yazıcı
Alsancak stadındaki İlk gece maçımızdı stad Atatürk Stadı kadar olmasa da artık gece maçı yapmaya uygun hale gelmiş emeği geçenlere teşekkür ederiz. Maç öncesi stada girdiğimizde gördüğümüz manzara maalesef hayal kırıcıydı.Tribünler geçen yılları aratırcasına boştu. Maç saati geldiğinde ise az da olsa tribünler doldu. Kapalı tribünün tamamı ile açık tribünün yarısına yakını dolu idi. Maçın başlamasıyla tribünler hareketlendi ancak takımımızın pek de iç açıcı olmayan oyunu hepimizi düşündürmeye başlamıştı ki kötü oyunun gereği olarak kalemizde golü gördük. İlk yarı vasat bir oyun ortaya koyan futbolcuları tribünlerdeki meşale şov bile ateşleyemedi. Maçın 20.dk.sında bol miktarda meşale kapalı tribünde yakıldı gerçekten görülmeye değerdi. İkinci yarı ile birlikte tezahüratlarımız artarak devam etti. Gerçekten ilk yarıya göre hem tribünler daha hareketliydi hem de takımımız bir çok pozisyondan faydalanamadı ve aradığımız golü ancak bitime 1-2 dk. kala bulduk. Son saniyelerde Göksel’in yaptığı ortaya Þenol’un dokunamaması tribünde hepimize saç baş yoldurtsada maçın bitiş düdüğüyle birlikte taraftarımız mücadelesinden dolayı takımı bağrına bastı bunu beraberliğe sevinmek olarak nitelemek çok doğru olmaz çünkü son dakika golüne kadar futbolcularımız ikinci yarıda gerçekten çok güzel mücadele ettiler. Maçın en ilginç anı ise verdiği ters kararlarla bizleri çileden çıkartan hakemi ikinci yarının ortalarında kapalı tribünden bir grubun alkışla protesto etmesi ve daha ilginci bundan 1-2 dk.sonra açık tribünde bir grubun başlattığı en büyük hakem başka büyük yok tezahüratını tüm stadın hep bir ağızdan söylemesiydi
Mehmet Altan