Hakan Taşpınar

Ayrıntılar

30 Kasım 1999 tarihinde yayınlandı.

Geçen hafta beden eğitimi öğretmeni bir arkadaşım: "Bana bu hafta sonu sizinkiler geliyor haberin olsun!" diye haber verdiğinde çok sevinmiştim. o güne olabilecek tüm çakışmaları iptal ettim. Maç günü alışverişleri erkenden yapıp çıkarken kızım Nazlı Hilal bana isminden müsemma Kaşlarını çatarak bakmıştı. "Baba beni de maça götür!" dedi. Sıkılacağını ve de bana sorun çıkaracağını zannettim. Ama ısrarıyla da götürdüm. 4 yaşına basmadan hayatındaki ilk Göztepe maçına gidiyordu. 
Dolmuşa bindiğimizden itibaren herkese tek tek "Biliyor musunuz? Biz İzmirliyiz Göztepeliyiz!" dedi. Yaşlı bir ihtiyar amca "Oğlum hayırdır ne maçı bu?" deyince "Göztepemiz Denizli'ye geliyor da!" deyiverince bana tuhaf tuhaf baktı.
Salona vardığımızda "Y A L I" yerini almıştı. İzmir Antalya ve de Denizli'den de katılımlarla 60 kişiye yakındık Tribünde. Bir ara bizim marşımız "İsyan marşı" söylenmeye başladığında bizimki de başladı sol elini kaldırıp "1925'de doğdu şanlı Göztepemiz" diye bağırmaya.... Dostlarla hasret giderme ve de eskierin tabiriyle halleşmeyi de arada yaptık. KArşı komşulardan bir iki çatlak sesin de araya girmesiyle nisbeten bir gerginlik oldu salonda. Allah'tan arkadaşların yerinde müdahaleleri olayın başımıza kalmasını önledi. Ama yine de dikkatli olmakta fayda var. Bu sırada bizim Nazlı Hilal olayı ve de etrafındakileri anlamaya çalışıyordu. Psikolojideki altın kural gibi çevresindeki olan biteni olanca dikkatiyle hafızasına alıyordu. Polislerin ona bakışındaki şaşkınlığı, bize karşı olanca sertliklerini vs. vs....
Maçı rahatca almıştık. Kızlarımızla "Göz Göz" çektikten sonra arabalara koyulduk. Otobüsün salonun önüne gelmeisni beklerken etrafımız polis dolmuştu. Kızım o arada bombayı patlattı: "Baba bu polislerin ne işi var burada? NEden bize bakıyorlar? Neden gitmiyorlar?"
İnsan oğlu sözüm sana
Anlatırsam anlarmısın?
Yarı şaka, yarı ciddi...
Güler misin? Ağlar mısın?
Der gibi yüzüne baktım. Tekrar etti soruları...
Deniz abisine yönlerdirdim. Ona sor bakayım dedim. Utandı. Onun yerine ben sordum.
Cevabı bilen yoktu ki!
Deniz olanca nüktedanlığıyla cevapladı:
"Onlar paralarının yarısını bize bakarak alıyorlar zaten!" dedi. Gülüştük.
Otogarda İzmir kafilesiyle vedalaştık evimize koyulduk.
Eve giderken babacım iyi ki gitmişiz dedi. Bana sarıldı ve de beni öptü... Sonra bağıra bağıra:

"Bin dokuz yüz yirmi beşte, Doğdu şanlı Göztepemiz!..... Issız kuytu köşelerden - And olsun ki Döneceğiz."

İzmirliyiz Göztepeliyiz!

son not: Sanırım aşı tuttu. Bu aşının sağlıklı tutması için tribünlerimizde çoluk çocuğumuzla varolabilmemiz için sanırım biraz daha uuznca bir yol kat etmemiz gerekiyor. Amatörden Süper Lige giden yolda bunları da ele alırsak iyi olur kanaatindeyim.

İzmirin evladıyız!
Göztepe'ye Sevdalıyız!

Ne mutlu ki İzmirliyim
Hatta Göztepeliyim.....