O.Reşat Sipahi

Ayrıntılar

12 Mart 2009 tarihinde yayınlandı.

Ülkemiz dahil pekçok üçüncü dünya ülkesinin en önemli problemlerinden biri alt kısmına koltuğu geçiren pehlivanların pek büyük çoğunluğunun, o koltuk ne koltuğu olursa olsun (seçilme ya da atanma fark etmez) bir takım genlerin aktive olması, bir takımların genlerin de pasif hale gelmesi sonucu, bambaşka hale gelmesidir.

Halkımız arasında bu durumu “poposu kalktı” şeklinde yorumlayan bir deyim vardır. Adamın karakterini görmek istiyorsan yönetici yapmalısın.” şeklinde bir genel kanı da mevcuttur ülkemin aynı güzide insanları arasında.

Bu değişimlerin sebebi o koltuklara gelinirken verilen sözler ya da tavizler midir? O koltuğun getirdiği güven ya da benlik saygısındaki ya da benliğe bakıştaki bozulmalar mıdır? Yorum yapmak zor…

Lakin bu yukarıda bahsettiğim genetik ve fenotipik değişikliklerin sonucunda ortaya genelde iki ana sonuç çıkar. Birincisi o koltuğa ait tebaanın bir kısmını var, bir kısmını yok saymak... İkincisi aynı tebaanın işine gelen kısmı üzerinde fütursuzca güç gösterisi uygulamak…

Olaya ülke çapında bakarsak sana oy vermeyen illeri, yerel bakarsak senden olmayan ilçeleri ya da cemiyetleri, dernek bazında bakarsak sana oy vermeyen üyeleri, yok saymak… Buna karşı sana destek verenlere  (illa ki destek vermesi de gerek değil canının istediğine) kaynakları dibine kadar açmak… Bir gruba köküne kadar destek, diğerine sonuna kadar şiddet uygulamak… Daha az ödenek ya da yatırım yapmak. Bir ilçeye ya da gruba ya da cemiyete para gönderip, diğerini yok saymak...

Güç kullanmaya örnek ise bir kısım üzerinde kanunun ya da derneğin tüzüğünün verdiği olumlu ya da olumsuz yetkileri dibine kadar (gereğinde haklı, gerekirse haksız şekilde) kullanmak, bir kısım tebaa içinse bu kanunları yok saymak…

Üçüncü dünya ülkelerinde bu bahsettiğim güç gösterilerinin ya da yok saymaların sonucu büyük oranda kin ve nefrettir. Süreç içinde bu dünya Sultan Süleyman’a bile kalmadığı için, koltuk bir gün halefin ezdiklerinin eline geçer… Son minvalde ortaya çıkan his hemen her zaman kısasa kısastır. Sonuç ise, birbirini engellemekten ve/veya yok saymaktan bir gıdım ileriye gidemeyen bir ülke, bir il, bir kurum fotoğrafıdır…

İsteyenler bu anlattıklarımı Göztepe’nin amatöre düşüşü ya da güzel ülkemin üçüncü büyük şehri olan ama beyin göçü konusunda büyük darbe almakta ve halen Süperlig’de takımı olmayan İzmir ile ilişkilendirebilir. İsteyenler ise “Ne alakası var?” diyebilir.

Gelelim Göztepe’ye…Göztepe İzmir’in futboldaki gelmiş geçmiş en başarılı takımıdır. Ne amatörde, ne de 3. ligde olması bu durumu değiştirmez. Altay ve Ksk dahil önümüzdeki 50 sene içinde İzmir’den herhangi bir takımın Göztepe’nin tarihi boyunca elde ettiği başarıları elde etme olasılığı Mahmut Özgener, Cevat Durak, Aziz Kocaoğlu ve Ekrem Demirtaş’ın varlıklarına ve desteklerine rağmen yok gibi bir şeydir. Bu cümleye gelecek eleştirilere şimdiden yanıtımı vereyim… Göztepe aynı başarıları önümüzdeki 50 senede tekrarlayabilir mi sorusuna yanıtım bu olasılık mevcut düşünce yapısı daha da geliştirilirse İzmir’deki diğer takımlara göre çok daha yüksektir.

Herneyse konumuza devam edelim…Göztepe halen İzmir’in en çok taraftara sahip takımıdır. Mevcut ve yakın gelecekteki Göztepe’nin üç sezon sonra Süperlig’de olma olasılığı ise bu dönemde Altay ya da Ksk’nin oraya ulaşma olasılığından daha düşük değildir.  

Göztepe de Altay, Ksk ve İzmirspor gibi Büyükşehir Belediyesi sınırları içindedir. Göztepe’de Altınordu, İzmirspor, Altay gibi Konak Belediyesi sınırları içindedir. Hatta Altay’ın tesisleri Gaziemir’dedir. Ksk ise büyük oranda kendini kesirli sayı olarak nitelendirenlerin ve kendini İzmirli saymayanların takımıdır. Buca’da ise halen belediye başkanı Akp’den seçilmiştir. Göztepeliler ise kendilerini İzmir ile özdeşleştirmiş bir topluluktur.

Futbol şu ahir ömrümde gördüğüm İzmir’i yönetmişlerin Priştina dışında pek de kavrayamadıkları kadar önemli bir mevhumdur…Göztepe 2003 ile 2007 arasında dört lig düşerken, dönemin Büyükşehir ve Konak belediye başkanları tarafından yok sayılmıştır. 2007’den beri yani Altınbaş döneminde de yok sayılma durumu mevcudiyetini büyük oranda devam ettirmiştir. Belirtmek isterim ki Göztepe Yeni Asır döneminde de holding takımıydı ama Priştina yok saymamıştı. Bu yok saymanın nedenini İskender Tuğsuz’un Akp adaylığı ile açıklamak, Bucaspor’a bile yapılan destekler ve hatta Altay’a yapılan destekler nedeniyle mantık dışıdır.

2007 sonrasındaki dönemde, Aziz Kocaoğlu Göztepe’nin varlığını ancak 15 gün önce hatırlayabilmiştir. Bunun basit bir seçim öncesi göz boyama olup olmadığını 15 gün önce verilen o sözlerden bir ay içinde yapılacağı söylenenlerin yüzde kaçının yapıldığını değerlendirdiğimizde, hep beraber göreceğiz. Muzaffer Tunçağ’a gelince kendisinin  Güzelyalı’da düzenlediği toplantı sırasında maruz kaldığı tepkilerin neden ve nasıl oluştuğuna dair bir içgörüye sahip olduğunu ümit ediyorum.

Yukarıda anlatmaya çalıştığım Göztepe’nin varlığının unutulma süreci, ancak “Koltuk benim, istediğime para-destek veririm, istediğime vermem.” mantığı ile açıklanabilir. Bununla birlikte siz birilerini yok sayıyorsanız, birileri sizi yok saydığında (örneğin adaylık sürecinde) itiraz edecek haliniz kalmaz… İzmir bölgesinde hangi kulübe yardım yapılacağına sevgili belediye başkanlarımızın kerameti kendilerinden olan ağızlarının karar vermesine benziyor mu bilemiyorum fakat her telefonu dinlenmeyen ve medyanın tarafsızca ve özgürce görevini yapabildiği ülkemin güzide demokratik yapısında, parti koltuğunun yetkileri gereği karar verici ağız parti liderininkidir.

İzmir’i yönetenler ülkeyi yönetenleri İzmir’e (mesela su konusunda) yeterince yatırım yapmamakla bir nevi ayrımcılıkla suçlamışlar mıdır? Buna karşın aynı kişiler Göztepe’nin amatöre düşüşü sürecinde seyirci rolünü oynamış mıdır? Peki o süreç içinde Altay ve Ksk için seyirci rolü mü dibine kadar destek rolü mü oynamışlardır? Bu soruların yanıtları kendi içinde çok yaman bir çelişki değil de nedir? İzmir’i yönetenlerin sosyal demokrasi anlayışı istediğin gruba demokrat olup, istemediğine faşist olmak mıdır?

Doğa boşluk affetmez. Bu bağlamda Göztepe’yi yok saymak, Göztepe’yi yok saymayanların ortaya çıkmasına neden olacaktır. Hatta olmuştur da…Aslına bakarsanız Göztepe’ye yapılan ve yapılmayan ya da vaat edilen yardımlar nedeniyle oylarını değiştirecek insanlar (Bu yardımların yalnızca oy için yapıldığını farz ediyorum.) olduğu gibi değiştirmeyecekler de vardır.  Bunların oranı ne olur tahmin etmek ise kolay değildir.

Son olarak şurası kesindir ki hepimizin geldiği ya da geleceği noktalar yaptıklarımızın ve yapmadıklarımızın bileşkesiyle yakından ilişkilidir. Türkiye siyaset tarihi ise kendilerini alternatifsiz sanan politikacı eskileriyle doludur. Bizim buraların insanlarından, İzmir-Selçuk-Efes’li  Heracleitus (MÖ 535-475) demiş ki “Çoğunluk kavramaz karşılaştığı şeyleri. Ne de anlar öğretildiği zaman. Yalnızca öyle gözükür.". İzmir’i yönetenler ve bu göreve talip olanlar 30 Mart 2009 günü seçilmiş olabilir, olmayabilir de…Temennim odur ki ne olursa olsun o gün seçileceklerin, bir kesimin değil, her kesimin yöneticisi olduklarını ve sosyal demokrasinin tanımına uygun hareket etmeyi öğrenebilmiş olmalarıdır.

Oğuz Reşat Sipahi

http://www.sipahi.tk

Bu e-Posta adresi istenmeyen posta engelleyicileri tarafından korunuyor. Görüntülemek için JavaScript etkinleştirilmelidir.